Nu ik de afgelopen jaren ouders heb mogen begeleiden waarvan hun kind(je) was overleden, zie ik vooral de intense heimwee bij de ouders naar hun kindje die zij zo nog steeds zo lief hebben. Vrijwel altijd komt er een foto van hun kindje aan te pas, die zij in bescheidenheid laten zien.
Tijdens een gesprek kan het zijn dat ik ter sprake breng dat een foto laten zien mag, het is hun kindje. Eerst komt er dan een sprankelende foto van hun kindje, mits deze mogelijkheid er is geweest, daarna volgt er meestal een foto van het laatste moment dat hun kindje voor hun zichtbaar was.
Met het laten zien van de foto wordt hun eigen kwetsbaarheid in pure vorm zichtbaar. In spirituele opzicht kan de reden er dan wel zijn, deze houdt geen rekening met ervaring in het aardse hier en nu en de pijn van intense heimwee naar hun kindje. Met begeleiding in maatwerk gaan zij stap voor stap op weg van zwarte rouw naar witte rouw